De zon schijnt. In de tuin en in mijn hoofd. Ik voel me stuk opgewekter.
Marnix heeft de zon ook in zijn bolletje en speelt in de tuin. De glijbaan en de zandbak zijn favoriet.
In de middag ga ik lunchen met twee oud-collega's uit mijn financiële tijd. Het is gezellig en erg smakelijk. De tijd vliegt. Het is prettig om ook eens niet alleen over Marnix te praten. Hoe moeilijk soms ook, de wereld draait door. Er gebeurt van alles. Mijn nieuwsgaring is opgehouden bij Kadhafi. Het busongeluk van eergisteren is eigenlijk weer het eerste wat ik echt bewust meekrijg. De wereld is wel kleiner geworden dan voorheen. Of dat goed of slecht is weet ik niet. Het is gewoon zo.
Als Olav terug is van school gaan we naar de speeltuin. Het gros van de buurkinderen en hun mama's zijn buiten. Wanneer het buitenseizoen er weer is, is het in de speeltuin altijd erg gezellig. Kinderen van alle leeftijden en de volwassenen die erbij horen. Lekker hangen en kletsen. De kinderen vermaken zich wel.
Morgen moet er weer bloed geprikt worden om te bepalen of de chemo van maandag door kan gaan. Hoe dubbel. Ergens wil je dat het niet door kan gaan omdat het nu zo lekker met hem gaat. Maar wil je dat het lekker blijft gaan, zul je wel aan de chemo's moeten. Het gaat op het moment zo goed, dat we maandag wel naar Amsterdam zullen vertrekken.
Eerst nog het weekend! We hopen op nog meer mooi weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten