Als we wakker zijn, moeten we ook wakker zijn deze morgen. Tijd om Olav naar school te brengen en de koffer te gaan inpakken. Ik word er steeds behendiger in om de koffer efficiënt en snel in te pakken. Er zit nagenoeg alles in op de hardware en breispullen na.
Er is geen file en we komen keurig op tijd aan. We mogen naar de peuterkamer, maar die is, ondanks wat "het bord" zegt, vol. Er wordt wat geschoven en gerommeld en we kunnen erbij. Helaas ligt er een meisje wat graag de gordijnen dicht heeft. Dat maakt de sfeer op de kamer erg somber. Wij kunnen gelukkig een plek bij het raam betrekken.
Al vrij vlot wordt de chemo in Marnix' hoofd toegediend en kort daarna de chemo via het infuus.
Marnix heeft er geen problemen mee om hier te zijn. Hij is opgewekt en vrolijk.
Aan het einde van de middag komt de man met de hamer langs en valt Marnix in een diepe slaap. Dit houdt hij tot kwart voor zes vol. Dan aai ik hem maar wakker.
De eetlust is spontaan verdwenen. Zijn medepatiënt aan de overkant eet nog wel een potje Olvarit. Dat probeer ik ook maar een voor Marnix, hij vind het helemaal niks. Er is gewoon geen eetlust meer.
Doordat hij zolang in de middag heeft geslapen duurt het lang voor hij 's avonds in slaap valt.
Op mijn eigen bedje heb ik maar even wat gekeken op uitzending gemist en uiteindelijk is Marnix om half tien gaan slapen. En ik een uurtje later, op het veldbed met een maandverbandje als matras. Maar 5 mm dik!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten