Een overwinning.
Marnix komt erg misselijk uit bed. Direct een zetpil tegen de misselijkheid en hem rustig wakker laten worden. Olav vindt dat moeilijk want als die wakker is draait hij gelijk op volle toeren. Maar hij laat zijn broertje met rust.
Na ongeveer 20 minuten begint er wat leven in Marnix te komen en gaapt en smakt hij minder. Na een half uur durf ik het aan om de medicatie tegen de misselijkheid via de sonde te geven. Ook dat verdraagt hij. Uiteindelijk 50 minuten na het wakker worden zegt Marnix zelf: "Klaar met misselijk zijn " en kan ik starten met de medicatie. Deze ochtend wordt er niet gebraakt! Inmiddels ben ik er toch naar toe overgegaan om een deel van de medicatie aan het einde van de ochtend te geven en de tweede keer voor ik 's avonds naar bed ga. Het is teveel om in één sessie te geven.
Marnix is vandaag slap en bleek. Duidelijk lage bloedwaardes. Hij slaapt veel en zit graag op de bank en kijkt zijn favoriete programma's. Dat mag dan ook.
Dat hij slap en bleek is is tot daaraan toe. Dinsdag bellen voor bloedonderzoek en eventueel een transfusie. Dat kost een krappe werkdag.
Waar ik acuut de zenuwen van krijg is dat hij aan het einde van de middag verhoging heeft. Bij temperatuurmetingen van 2 x 38.0 of hoger of 1 x 38.5 of hoger in één etmaal moet ik contact opnemen met het AMC. Deze waarden betekenen in aplasie een zeer gevaarlijke situatie waar direct opname op volgt met een antibiotica kuur die minimaal vijf dagen duurt. En natuurlijk ook opname in isolatie. Geen leuk vooruitzicht voor Marnix.
Op dat soort momenten in de thermometer onze grootse vijand. Gelukkig meet ik voor het naar bed gaan 37.3 graden. Even opgelucht ademhalen en hopen dat dit zich niet in de komende 24 uur weer herhaalt. We willen graag, voor zover mogelijk, thuisblijven. Zeker als er zo'n leuke dag als morgen op het programma staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten