Jur heeft vannacht goed geslapen. We zijn verhuisd naar de basisschoolzaal waar een medepatient ligt met wie het goed klikt alsmede met haar ouders. Aardige, hartelijke mensen.
Marnix houdt zich dapper staande afgezien van vermoedheid. Vanuit het Ronald McDonaldhuis gaan Olav en ik al bijtijds naar het ziekenhuis. Olav zou graag in de speelkamer spelen maar vanwege de verhuizing staat er al veel in dozen. Hij pakt een bak met Lego en gaat op zaal bij Marnix bouwen en spelen. Gelukkig maar, want hij wil het liefst alleen maar in het Ronald McDonaldhuis spelen. De speelkamer is daar ook fantastisch.
De ochtend verloopt gemoedelijk en glijdt eigenlijk naadloss over in de middag. Marnix kijkt wat dvd en ligt veel. Zijn humeur is nog redelijk. Eetlust heeft hij niet meer.
"s Middags komt er een vriendin met haar kinderen uit het dorp. Gezellig. De kinderen vermaken zich met elkaar. Olav en ik rijden aan het einde van de middag met hen terug naar Hoevelaken. Olav gaat morgen al vroeg aan het hockeyen.
Jur zal morgenmiddag met Marnix naar huis komen.
We besluiten bij thuiskomst gezamenlijk te eten. Wel zo gezellig. Na het eten gaan we naar de kermis die in het dorp is.
Daar heb ik een moeilijk moment. Marnix vind de kermis geweldig en als we aankomen wordt er ook nog zijn favoriete liedje gedraaid. Ik voel me incompleet en moet vechten tegen de tranen. Dit voelt niet goed.
Olav heeft gelukkig niks in de gaten (of denk ik dat?) en vermaakt zich met kijken naar wat er zich allemaal op de kermis afspeelt. Hij hoeft niet in wilde attracties, hij wordt getrokken door alles wat ook maar lijkt op gokken. Dat mag hij niet. Hij mag eendjes vangen. Daar trek ik de grens. Olav geniet. We sluiten af met een zuurstok en dat is dat. We gaan naar huis.
Hoe sneller ik slaap hoe sneller het morgen is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten