dinsdag 5 juni 2012

Dinsdag 5 juni 2012

MRI vandaag.
Om kwart over zes worden de jongens wakker. Ik lag al even te soezen. Om half zeven ga ik ze maar uit bed halen. Olav zit bij Marnix op zijn kamer en ze zijn lief aan het spelen. Heel veel speelgoed in bed.
Als ik de sonde loskoppel bedenk ik me dat Marnix vanaf middernacht nuchter had moeten zijn. In mijn hoofd zeg ik iets heel lelijks. Als we beneden zijn krijgt Marnix direct zijn medicatie. Hij mag nog tot kwart voor acht drinken.
Als Jur wakker wordt vertel ik wat er gebeurd is. Hij zal het bij het dagcentrum melden en kijken wat er besloten wordt. Marnix heeft nog geen problemen laten zien bij narcose dus wellicht durven ze het met hem aan.
Ik breng olav naar school en aansluitend vertrekken Jur en Marnix. Omdat er gelijk een stapelbed in Amsterdam gehaald moet worden rijdt onze buurman. Met aanhangwagen. Marnix vindt het prachtig. En wij vinden het heel erg lief dat de buurman wil helpen.

En dan begint het wachten. Wat wordt ons een geduld bijgebracht gedurende het hele proces. Alles lijkt dubbel zo lang te duren tot ik een telefoontje van Jur krijg. Marnix is op tijd gaan slapen, ondanks de sondevoeding. Inmiddels kent het kinderteam Marnix en ze bevestigen dat hij geen problemen met narcose heeft. Er valt een last van mijn schouders. Ik was zo bang dat door mijn onachtzaamheid er een nieuwe afspraak gemaakt zou moeten worden.
Jur vertelt dat Marnix heel rustig is gaan slapen. Zo gemoedelijk is het nog niet eerder gegaan. Vaak worden kinderen dan ook weer in die gemoedstoestand wakker.
Voor Marnix geldt dat ook als ik een poos later bericht van Jur krijg. Alles is vlekkenloos verlopen.
En wederom begint dan het wachten. Wachten tot 11 juni. Dan hebben we een afspraak bij de oncoloog om de uitslag van deze MRI door te nemen.

Rond half twee zijn ze weer thuis. Marnix voelt zich op en top en kan de wereld weer aan. Hij wil gelijk naar de buurvrouw. Want die is zo lief en zo aarig, zoals Marnix dat zegt.

Ik ben altijd zo blij als hij weer veilig thuis is. Ik kan hem wel opvreten dan. Marnix vindt dat een minder goed idee. Maar ik knuffel hem toch even flink.

Vanavond gaan de jongens op tijd naar bed. Morgen staat er een dagje Duinrell op het programma. Georganiseerd door een stichting voor kinderoncologische vakantiekampen. We kijken er naar uit maar moeten wel vroeg uit de veren. Om negen uur vertrekt de bus vanaf het AMC.

1 opmerking:

  1. Fijne dag in Duinrell!! En als ik de blogs zo lees, dan heb ik goede hoop dat de mri positief is. Maar ik ben geen arts natuurlijk. Afwachten!! Groetjes en een dikke knuffel, Elise E

    BeantwoordenVerwijderen