Vandaag staat er een bezoek aan de gyneacoloog op het programma. In het AMC. Deze afspraak is gemaakt omdat de nieren van baby B zorgelijk zijn. Vanaf het moment dat we dat hebben gehoord vorige week maandag spookt er van alles door mijn hoofd. Ik kan de knop niet vinden om die gedachten uit te zetten. Na een telefonisch overleg met de gyneacoloog vond zij het ook wenselijk dat ik vandaag kom. Dus we zijn er tussengedrukt. Heel erg prettig dat de gyneacoloog betrokkenheid toont.
Bij de vorige afspraak kon Jur niet mee. En eigenlijk bij deze afspraak ook niet. Hij zou thuisblijven om voor de jongens te zorgen. We wisten van te voren dat dit soort situaties zich voor konden doen en wat de consequenties zouden kunnen zijn, dus hebben we dit geaccepteerd.
Dan stuurt de buurvrouw een berichtje waarin ze zich afvraagt hoe we dat vandaag met de jongens gaan doen en dat wanneer wij dat willen zij wel wil opppassen. Dat grijpen we met beide handen aan. Voor Jur en mij heel erg wenselijk.
Rond tien uur vertrekken we naar Amsterdam. Inmiddels rijden we de route met onze ogen dicht.
We moeten even wachten, dat wisten we. Als de gyneacoloog komt is het eerste wat ze doet zich verexcuseren omdat we moesten wachten. Een bijzondere dokter.
Met extreme vaardigheid voert ze de echo uit. Baby B en Baby A zijn van plake gewisseld. Gelukkig zijn ze goed uit elkaar te houden. Op de nieren van baby B na doen de baby's het erg goed. Schijnbaar hebben ze nog ruimte genoeg ook al voelt dat voor mij anders. Vandaag ben ik op de kop af 22 weken zwanger maar de grootte van de baby's komt overeen met een zwangerschapsduur van 23 weken. Wij maken geen kleine kinderen.
Aan de hoeveelheid vruchtwater is te zien dat er nierfunctie moet zijn. In de "goede" nier zijn nog gezonde structuren te herkennen en de verwachting is dat die nier nog functioneert. Er is in elk geval geen verslechtering opgetreden na de vorige echo. Een enorme opluchting.
Over twee weken hebben we opnieuw een afspraak maar dan met een nefroloog (nierarts) en een kinderuroloog erbij. Als er geopereerd moet worden na de geboorte zal die arts de operatie uitvoeren.
De kans is inmiddels wel groot dat ik in het AMC zal moeten bevallen. Het geeft mij een gerust gevoel. Na de geboorte van Marnix is er het een en ander mis gegaan in Amersfoort waardoor we met spoed doorverwezen werden naar het WKZ in Utrecht. Dat willen we niet nog een keer.
Er is een last van mijn schouders af gevallen. Opgelucht gaan we huiswaarts.
's Middags komt de juf van Olav langs om zijn rapport te bespreken. Ondanks alles wat er is gebeurd het afgelopen jaar heeft Olav een steengoed rapport. Hij scoort op bijna alle punten de hoogste score. En is emotioneel heel erg gegroeid het afgelopen jaar. In feite zijn alleen de eerste acht weken van het schooljaar normaal geweest. Daarna werd Marnix ziek en is er erg veel gebeurd. Zeker ook voor Olav. We zijn apetrots op hem.
Feit dat hij zo goed scoort geeft hem ook ruimte voor als er volgend schooljaar wellicht iets gebeurd waardoor hij niet goed in zijn vel zou komen te zitten. Hij loopt niet op de toppen van zijn tenen en heeft er in zekere zin plezier in.
We kijken terug op een bijzondere dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten