Zowel Jur als ik zijn niet in goede doen. Jur weet 's middags zijn gevoel onder woorden te brengen en ik kan alleen maar inhaken.
We ervaren alletwee een soort vacuüm. We zijn de grip op ons leven gevoelsmatig kwijt. De tumor regeert. Daar moeten we ons bij neerleggen. Maar er is meer in het leven dan alleen de tumor. En dat glipt ons door de vingers.
We wachten op iets, maar weten niet wat. Het ritme wordt bepaald door het ritme van de kuren.
Jur zit werktechnisch klem. Zijn huidge werkgever wil hem koste wat koste eruit hebben. Jur wil werken. Die visies botsen. Jur is niet in de gelegenheid te solliciteren en probeert naarstig de continuïtiet voor ons gezin te waarborgen. Wat nu? Hij wil graag werken. Afleiding en een gevoel van nut hebben voor de maatschappij. Hij heeft altijd met veel plezier bij zijn werkgever gewerkt en zou dat graag nog doen.
Ondertussen voel ik me mantelzorger en zwanger. Meer niet. Ik tracht opdrachten binnen te halen voor Lecluse Designs en dat lukt redelijk. Ik heb voldoende om handen. Maar het gevoel van een vacuüm overheerst bij mij ook. Ik weet niet waar naar toe we op weg zijn.
Samen praten we hierover en dat klaart de lucht in ons hoofd al wat op. We zijn niet gek, ervaren allebei hetzelfde gevoel. Het uitspreken zorgt voor begrip. Blij dat we een stevige basis hebben.
We maken afspraken om te proberen de grip op de situatie terug te krijgen. De dagen glippen nu als los zand door onze handen. Lamgeslagen door wat er allemaal gebeurd. Dat moeten we zien te doorbreken.
Hier goed over praten en afspraken maken geeft al meer een gevoel van grip hebben.
De lucht is wat lichter en we gaan dan ook goedgeluimd naar de Dreamnight at the Zoo in dierenpark Amersfoort.
Het wordt een heerlijke avond. Olav maakt de keuzes en we zwerven langs zijn favoriete plekken in het park. Marnix is moe (zijn lage Hb is de boosdoener denken wij) en beleeft het grootste deel vanuit de buggy. Desalniettemin heeft ook hij het heel erg leuk.
Om half tien zijn we thuis. De jongens gaan direct naar bed. Morgen staat er een "niks-moeten-dag" op het programma.
Olav houdt stevig vast
Dat is pas een hamer!
Plantjes water geven 2.0
Schip Ahoy!
Wat fijn om te lezen dat jullie je verhaal bij elkaar kwijt kunnen. Dat is zo belangrijk! Heel goed! En fijn dat jullie toch een leuke afsluiting van de dag gehad hebben. Liefs Elise E
BeantwoordenVerwijderenHet belangrijkste is om goed met elkaar te kunne praten over wat er je dwars zit.
BeantwoordenVerwijderenIn het begin waren Karin en ik niet op dezelfde golflengte aan het praten. Toen we hier hulp bij gehad hadden ging het een stuk beter.
En voor beide partijen is het goed om het samen te hebben wat je dwars zit.
grts,
Rick