Weer vind ik het spannend hoe het vannacht met Marnix is gegaan. Ik hoop zo dat hij niet heeft gespuugd en dat de diarree wat minder is.
Als er bericht van Jur komt blijkt mijn hoop waarheid. Ik ga er gauw heen.
Er is al bloedafgenomen en het wachten is op de uitslag.
De verpleegster die vandaag en gisteren voor Marnix zorgt is nog in opleiding maar ze is al heel erg goed. Aandacht voor het kind en aandacht voor de zorgen van de ouders. Ze is zeer punctueel in de medicatie, tijd en toediening. En nadat gisteren de laborante voor bloedafname zonder stickers verscheen heeft ze vandaag de laborante aangesproken vóór ze de kamer opging. Een sticker is voor Marnix belangrijk na bloedprikken. Dat regelt ze dan. Dit wordt een goede verpleegster voor de kinderafdeling.
Helaas is het heel erg druk op de afdeling. Het kaliumgehalte van Marnix schommelt heel erg en we moeten wachten op groen licht vanuit het AMC voor we kunnen vertrekken. Dat komt uiteindelijk na één uur. Ik was het inmiddels wel dusdanig zat dat ik de spullen al had ingepakt en in de startblokken stond. Natuurlijk had Jur Marnix zijn kleren al mee en Marnix moest nog spugen. Dus maar een shirt van het ziekenhuis aan.
Marnix zijn behandelend arts in het Meander komt zelf het infuus ontkoppelen en de naald verwijderen en we kunnen gaan. De bloedwaaarden zijn weer wat gestegen. Fijn, beenmerg doe je werk! Met een verhoogd kalium voorschrift vertrekken we.
Om half drie zijn we thuis. Marnix is na zes dagen in bed weer erg onvast ter been. En heel erg moe.
Wij ervaren het gevoel dat we altijd hebben na een opname: ik wilde heel graag thuis zijn, nu ben ik er en dan? Even lamgeslagen op de bank zitten. Denken over wat er weer allemaal is gebeurd. Dit is de eerste keer dat Marnix tijdens de aplasie periode heel erg ziek is geweest. We zijn bang dat hij ons daaraan ontglipt. Heel erg bang.
We gaan op tijd naar bed. Het zijn weer slopende dagen geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten