Een dag zoals hij moet zijn. Een rustige zondagmorgen en een verjaardag in de middag.
Op alle blauwe plekken en bloeduitstortingen na ziet Marnix er goed uit. Helaas is dit een bijwerking van een van de chemo's dus we kunnen er niks tegen doen. Als Marnix ergens kracht op zet schieten de plekken als paddestoelen uit de grond. Hij heeft er geen pijn of last van. Het ziet er alleen raar uit.
Maar goed, dat geldt ook voor de sonde, het zeer dunne bosje haar, de Omaya en het litteken op de zijkant van zijn hoofd. Hoe hij eruit ziet maakt niet uit. Hij voelt zich goed. Dat is belangrijk.
Wel is hij nog erg moe, maar dat is te verwachten. Hij heeft een zware infectie achter de rug en 6 dagen isolatie dus een prikkelarme ruimte. Dan ben je gauw moe.
Op de verjaardag waar we zijn ligt hij bijna twee uur op de bank te slapen. Hij heeft het echt nodig. En inmiddels slaapt hij ook overal.
Wat ons heel blij maakt is dat hij steeds meer eetlust krijgt. Wat hij eet doet er niet zo veel toe, chemo tast je smaak heel erg aan, maar hij eet. Alles is meegenomen. Er moet vlees op de botten!
De hele dag door is hij zo vrolijk! En wij dus ook. Dat is het bijzondere van zo'n grote ziekte bij zo'n klein kind. Marnix maakt zich niet druk over een uurtje, over de nacht of over morgen. Hij maalt niet over de volgende kuur en kijkt niet terug. Hij neemt de momenten zoals ze komen. Is hij misselijk, dan is hij misselijk. Is hij vrolijk, dan is hij vrolijk. Geen angst voor wat er zou kunnen gaan gebeuren. Wij vinden het bewonderenswaardig. Ons Kind!
Wij ontvangen veel medeleven en steun via alle mogelijke kanalen. Wij zijn daar dankbaar voor. De situatie is te groot voor ons gezin alleen.
Heel veel dank aan iedereen die met ons meeleeft en ons op welke wijze dan ook steunt! We hebben jullie nodig.
En omdat je iemand nodig hebt daarom een reactie van een onbekende bloglezeres die elke dag dit blog opent met de hoop dat het weer wat beter met marnix gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk kwam je log tegen via Kanjerguusje!
BeantwoordenVerwijderenEn kwam toen erachter dat jullie hier vlak bij wonen.
Maar wat een heftig verhaal pffff.
Wil laten weten dat ik aan jullie denk, heb ook even de website doorgenomen, wat verschrikkelijk heftig.
Ik ken jullie wle niet maar toch een hele dikke knuffel.
Hallo Hera & familie!
BeantwoordenVerwijderenIk ben op deze blog via kanjerguusje gekomen. Ik heb inmiddels de hele blog gelezen. Je schrijft bewonderenswaardig! Ik blijf de blog zeker volgen. En wat een prachtig wonder, twee jongens erbij! Gefeliciteerd! Ik denk aan jullie & wil jullie sterkte wensen. Ook al kennen jullie me niet, ik hoop heel erg dat het alleen maar beter mag gaan met marnix! Liefss, Elise E