Een rustige dag in het ziekenhuis. Marnix verdraagt de kuur wonderwel. Dat is ook wat de oncoloog zegt die vandaag de chemo in de omaya geeft. Marnix krijgt echt troep en we merken weinig aan hem. Hij is moe, zweet als een otter en is wat lichtgeraakt maar dat mag geen naam hebben als je de te verwachten bijwerkingen weet. Marnix is zelfs niet eens misselijk.
Tegen mijn verwachting in lig ik om kwart over negen nog te slapen als Jur mij wakker belt of ik kroepoek voor Marnix mee wil nemen. Ik ben best wel moe.
De dag verloopt rustig. We ontvangen leuke foto's en filmpjes van Olav die het reuze naar zijn zin heeft bij zijn neef in een speeltuin. Jur haalt hem daar om half vier op, Olav is heel erg moe gespeeld. Jur en Olav doen samen nog iets aan vaderdag, Jur is verguld met zijn cadeau. Een leuke foto met passend onderschrift.
Hier in het AMC loopt alles op rolletjes. 's Avonds komt er nog visite. Een welkome afleiding. De ondermaatse prestaties van Oranje gaan volledig langs mij heen. Uiteindelijk kruip ik om elf uur in bed. Een "normaal" ziekenhuisbed. Heeft een verpleegster voor me geregeld. Dan hoef ik niet op de harde bank te slapen. Ik vind het erg lief van haar.
Morgen het onderzoek naar baby B en zijn nieren. Ik ben totaal niet zenuwachtig. Jur kan er helaas niet bij zijn. Maar dat is ingecalculeerd. We zullen het zien morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten